menu

Charakterystyka powiatu szczycieńskiego

2016-07-20 11:18:31 (ost. akt: 2016-07-25 14:26:29)

Powiat Szczycieński leży w południowej części województwa warmińsko - mazurskiego, zwanego Krainą Tysiąca Jezior. Od południa graniczy z województwem mazowieckim (powiat przasnyski i ostrołęcki), od wschodu z powiatem piskim i mrągowskim, od północy z powiatem ziemskim Olsztyn, a od zachodu z powiatem nidzickim.

Powierzchnia powiatu to 1933 km2 co stanowi 8 % powierzchni województwa warmińsko - mazurskiego i plasuje go w grupie powiatów o największej powierzchni.
W granicach powiatu funkcjonuje sześć gmin wiejskich: Dźwierzuty, Jedwabno, Rozogi, Szczytno, Świętajno, Wielbark, oraz miasto i gmina Pasym oraz miasto Szczytno.
Siedzibą samorządu powiatowego jest miasto Szczytno - centrum życia społecznego, kulturalnego i gospodarczego. Dla samorządów lokalnych, centra gospodarczo-społeczno-kulturalne pełnią miejscowości stanowiące ich siedziby w miejscowościach: Dźwierzuty, Jedwabno, miasto Pasym, Rozogi, Świętajno, Wielbark, a dla gminy Szczytno - miasto Szczytno. Na terenie powiatu znajduje się pięć nadleśnictw: Szczytno, Korpele, Jedwabno, Wielbark i Spychowo oraz mniejsza część nadleśnictwa Strzałowo (około 20% w gminie Dźwierzuty i Świętajno) z siedzibą w sąsiednim powiecie mrągowskim.

Obszar powiatu szczycieńskiego zamieszkuje około 72,5 tysiąca osób, co stanowi 5 % mieszkańców województwa warmińsko-mazurskiego. W miastach mieszka 30,5 tysiąca osób. Mieszkańcy miast stanowią 42 % populacji, a mieszkańcy wsi 58 %. Średni wskaźnik gęstości zaludnienia wynosi 37 osób na 1 km2 .
Etnicznie mieszkańcy powiatu szczycieńskiego stanowią społeczności składające się z ludności autochtonicznej i napływowej z terenów wschodnich (repatriantów), dawnych ziem polskich sprzed 1939 r., terenów przygranicznych (kurpiowszczyzny) oraz osób z pozostałego obszaru Polski - osiedlonych w ramach dawnych nakazów pracy, osadnictwa rolnego oraz napływu fachowców różnych branż, zatrudnionych w zakładach przemysłowych, szkolnictwie i administracji publicznej. Pomimo etnicznego zróżnicowania lokalnej społeczności jest ona zintegrowana, zatarły się różnice zwyczajowe przy zachowaniu folkloru i tradycji kulturowej.